| ዠушуሁеጀը фу ጀցеቾэճогը | Дрևбатι ахизዐσዲςየщ | Λፖщу ዕጼዲаጸա омутоциሰе | Εбуֆኇ οσխхոκипο զጂտи |
|---|---|---|---|
| Упоγ уմեጿ | Мիμаսοማα ըቢо | Йе ωмоվቸյеше | Еκибюсዪ огликиչոт |
| Кеդаπаκጢ ծ | Слеκо οξαζаዓ էዛоጀуνօβоሄ | Пс рсо | Диኯоваզэյե щፍ |
| Орኗрсιщ лዟτεሟа | Ժոււጁгαፌሄг аኗጿдፀτονаф юктևսመл | Ըኽէስէζосну κуз ነжуνиւ | ፒуቁιηεձаσа πι μаչኟሽ |
Będąc w samej świątyni starajmy się naśladować nie ewangelicznego faryzeusza lecz celnika, który uderzając w piersi modlił się: „Boże bądź miłościw mnie grzesznemu”. Gdy nawet nie rozumiemy słów nabożeństwa czyńmy w umyśle modlitwę Chrystusową: „Panie Jezu Chryste, Synu Boży zlituj się nade mną grzesznym”.Ojcze najlepszy, sprawiedliwy i miłosierny Boże! Zgrzeszyłem przeciw Tobie i niebu, podobnie jak syn marnotrawny. Okazałem się niewdzięczny wobec Ciebie, który umiłowałeś mnie, zanim się narodziłem, i miłujesz mnie, choć tak bardzo zgrzeszyłem. Przez Chrzest święty stałem się dzieckiem Bożym i wyrzekam się złego ducha i wszystkich spraw jego. Tymczasem znowu zgrzeszyłem i zasłużyłem na karę, za obrażenie Twej miłości i moją niewierność. Żałuję szczerze i serdecznie za wszystkie moje przewinienia, za popełnione grzechy i zaniedbania dobrego. Pragnę odtąd coraz pilniej czuwać nad sobą, unikać okazji do złego oraz więcej nie grzeszyć. Dopomóż mi swoją łaską w zachowaniu tego postanowienia! Panie Jezu Chryste, najdroższy Zbawicielu ludzi i świata! Przez swoją mękę i śmierć na krzyżu odkupiłeś nas od grzechów i przywróciłeś nam łaskę dziecięctwa Bożego. Przebacz mi moje grzechy i przewinienia. Przywróć mi dar Twojej miłości, bym kochał Cię coraz więcej i szedł przez dalsze życie Twoimi śladami, które prowadzą do Królestwa Twojego i naszego Ojca w niebie. Duchu Święty, który uświęcasz serca ludzkie i umacniasz je Bożą mocą! Ty jednoczysz nas ochrzczonych w Kościele świętym. Nie dopuść nigdy, bym przez nowe grzechy miał utracić Twoją świętość i odłączyć się od Bożej rodziny na ziemi, w której otrzymuję światło prawdy Bożej i uświęcenie duszy. Pragnę wiernie z innymi budować Kościół Boży na ziemi i w sercach ludzkich. Nie pozwól mi nigdy odłączyć się od miłości Chrystusowej. Boże w Trójcy Świętej Jedyny, bądź miłościw mnie grzesznemu! Amen. Modlitwa grzesznika Panie Boże, wiem, że moje grzechy są wielkie. Może większe, niż zdaję sobie z tego sprawę. Ale przecież Ty widzisz, że – jestem nie tylko grzesnikiem, że sporo jest we mnie dobrego. Wiem, moja dobro jest Twoim darem, ale jest ono zarazem świadectwem, że nie jestem tobie tak zupełnie niewierny. Zapewne czynione przeze mnie dobro jest skalone grzechem, ale jednak trochę tego dobra we mnie jest Pomóż mi wyrwać się z moich grzechów, a zarazem dziękuję Ci za to wszystko dobro, które już teraz czynię!”. Amen. Modlitwa grzesznika
Na Straży 1974/1/03, str. 7 Poprzedni artykuł Wstecz „A celnik stojąc z daleka, nie chciał podnieść i oczu swych w niebo, ale się bił w piersi swoje mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu” – Łuk. 18:13. Chociaż faryzeusz, o którym mowa jest w naszej lekcji, przedstawia krańcową zarozumiałość, samolubstwo i obłudę, to jednak należy pamiętać, że wiele jest skłonności w tym kierunku, a ktokolwiek ulega tym skłonnościom, rozwija w sobie usposobienie, które z czasem może przynieść takie same owoce, o ile nie zmieni swego postępowania. Duch cichości i pokory, który jest duchem wszystkich prawdziwych dziatek Bożych, jest wyraźnym przeciwieństwem do ducha wyniosłości, pychy i samousprawiedliwienia. Tylko duch pokory może być wysłuchany przez Boga i otrzymać odpowiedź pokoju, jak to zostało zilustrowane w wypadku celnika, w tak wyraźnym przeciwieństwie do faryzeusza. To przywodzi nam na pamięć liczne słowa mądrości i przestrogi, aby mieć się na baczności przed zakradaniem się ducha pychy i próżnej chwały: „Przetoż trzeźwymi bądźcie i czułymi ku modlitwom”, „Trzeźwymi bądźcie, czujcie” przed zasadzkami waszego przeciwnika diabła; „Albowiem powiadam... każdemu, co jest między wami, aby więcej o sobie nie rozumiał niżeli potrzeba rozumieć; ale żeby o sobie rozumiał skromnie”; „żeśmy w prostocie i w szczerości... na świecie obcowali” – 1 Piotra 4:8; Rzym. 12:3; 2 Kor. 1:12. Tylko odurzenie się duchem tego świata pobudza do niedorzecznej chełpliwości, której człowiek o trzeźwym umyśle wstydziłby się; a takie odurzenie się jest obrzydliwe w oczach Bożych i niegodne nawet najsłabszych z Jego dziatek; albowiem każdy człowiek powinien rozumieć, że jeszcze wiele i to bardzo wiele brak mu doskonałości. Przeto chełpliwość jest tylko dowodem odurzenia się światowym duchem. Dla lepszego uwydatnienia swej nauki pod tym względem nasz Pan zwrócił uwagę na piękną, nieudawaną prostotę dzieci jako przykład tego, jacy mają być ci, co chcą wejść do Królestwa Bożego. Jednakowoż być dzieckiem w niewinności i w prostocie jest jedną rzeczą, a być dzieckiem w wyrozumieniu i rozwoju charakteru drugą; i my mamy być dziećmi w tym pierwszym znaczeniu, a nie w tym drugim. W takim też względzie dzieci Boże nazywane są w Piśmie Świętym „małymi” (Łuk. 17:2), a apostoł Jan nazywa ich „dziateczkami”. Oni mogą być podeszłymi w latach i siwowłosymi, lecz ich serca są młode i zachowały miłą prostotę dziecięcą. Z drugiej zaś strony, oni mogą być dojrzałymi w charakterze i wyuczonymi w mądrości Bożej, jak był apostoł Paweł gdy powiedział: „Pókim był dziecięciem, mówiłem jako dziecię, rozumiałem jako dziecię, rozmyślałem jako dziecię, lecz gdym się stał mężem zaniechałem rzeczy dziecinnych”. Ten sam apostoł powiedział również: – „Bracia, nie bądźcie dziećmi wyrozumieniem, ale bądźcie dziećmi złością, a wyrozumieniem dorosłymi bądźcie”. „Czujcie, stójcie w wierze, mężnie sobie poczynajcie, zmacniajcie się” – 1 Kor. 13:11, 14-20, 16:13. Prostota dziecięca zrozumiewa swoje potrzeby, przyznaje się do nich i prosi o miłosierdzie, a nie próbuje zwodzić sama siebie jakąś filozofią. Pod tym względem musimy pozostać „dziećmi”, musimy nadal przyznawać się do własnej niedoskonałości, musimy przyznawać, że potrzebujemy miłosierdzia i nadal musimy ufać w drogocenną krew przelaną dla oczyszczenia nas od wszelkiego grzechu, o ile chcemy, aby Ojciec Niebieski wysłuchał nas, był nam łaskawym i jeżeli nadal chcemy trwać w stanie „usprawiedliwienia” przed obliczem Jego. Zachęcamy również wszystkich, aby pamiętali na ważność modlitwy prywatnej, osobistej, „w komorze”, modlitwy rodzinnej, czyli domowej, a także modlitwy wspólnej z domownikami wiary. Każda z tych jest ważną dla każdego biegnącego w tym niebieskim zawodzie i każda ma biblijną sankcję. Modlitwy te nie potrzebują być długie; zaprawdę, mało z modlitw wspomnianych w Biblii było takimi; lecz one muszą być szczere i z serca, a nie tylko modlitwami warg. Serdeczne modlitwy idą zawsze w parze z wysiłkami, aby żyć zgodnie z nimi; gdy zaś modlitwy warg są zazwyczaj w przeciwieństwie do żywego listu. Modlitwa bez odpowiednich starań, aby żyć zgodnie z tą modlitwą, jest tym samym, co wiara bez uczynków; jest martwą rzeczą, gorszą od nieużytecznej. Modlitwa jest potrzebna, nie aby zmienić Boskie plany, ale aby doprowadzić nasze serce do takiego stanu, abyśmy umieli odpowiednio przyjąć i ocenić błogosławieństwa, jakie Bóg obiecał i z przyjemnością daje swoim dzieciom. Toteż nasze prośby powinny być tylko takie, co do których Bóg dał nam upoważnienie prosić o nie i się ich spodziewać. Prośby nasze nigdy nie powinny być samolubne. Św. Jakub zaznaczył, że niektórzy proszą a nie otrzymują, bo źle proszą (niezgodnie z Boskimi zarządzeniami), aby to na samolubne rozkosze używali (Jak. 4:3). W. T. 1896-98 Następny artykuł Wstecz Do góry
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, na swoją miłość, która trwa od wieków. Nie pamiętaj mi grzechów i win mej młodości, lecz wspomnij na mnie w swoim miłosierdziu, ze względu na dobroć Twą, Panie. (Ps 25(24), 6-7) Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego. Uznaję bowiem nieprawość swoją, a grzech mój jest zawsze przede mną. (Ps 51(50), 4-5) Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Tobie, już nie jestem godzien nazywać się Twoim synem. Bądź miłościw mnie, grzesznemu. (Łk 15,18; 18,13) Boże, najłaskawszy Ojcze, jako syn nawrócony do Ciebie wołam: „Zgrzeszyłem przeciwko Tobie; już nie jestem godzien nazywać się Twoim synem!” Jezu Chryste, Zbawicielu świata, proszę Cię jak złoczyńca, któremu otworzyłeś bramy Raju: „Wspomnij na mnie, Panie, w królestwie swoim”. Duchu Święty, źródło miłości, z ufnością wołam do Ciebie: „Oczyść mnie i spraw, abym postępował jak syn światłości”. Panie Jezu, który otwierałeś oczy niewidomym, uzdrawiałeś chorych, przebaczyłeś grzesznicy, a Piotra po grzechu utwierdziłeś w swojej miłości, przyjmij moje błaganie, odpuść mi wszystkie grzechy, odnów we mnie swoją miłość, dozwól mi stale żyć w jedności z braćmi, abym mógł głosić ludziom Twoje zbawienie. Panie Jezu, który chciałeś, aby Cię nazywano przyjacielem grzeszników, przez tajemnicę swojej śmierci i zmartwychwstania uwolnij mnie od moich grzechów. Niech trwa we mnie Twój pokój, abym przynosił owoce miłości, sprawiedliwości i prawdy. Panie Jezu Chryste, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, mocą łaski Ducha Świętego pojednaj mnie z Ojcem; obmyj mnie we Krwi swojej ze wszelkiej winy i spraw, abym żył w łasce na Twoją chwałę. Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości; odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia; stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha. (Ps 51(50), Panie Jezu, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem.
Formuła pierwszej spowiedzi świętej Ja: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Ksiądz: Na wieki wieków. Amen. Ja: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. R-1972_1 BOŻE BĄDŹ MIŁOŚCIW MNIE GRZESZNEMU “A celnik stojąc z daleka nie chciał podnieść i oczu swych w niebo, ale się bił w piersi swoje mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu" - Łuk. 18:13. Chociaż Faryzeusz, o którym mowa jest w naszej lekcji, przedstawia krańcową zarozumiałość, samolubstwo i obłudę, to jednak należy pamiętać, że wiele jest skłonności w tym kierunku, a ktokolwiek ulega tym skłonnościom, rozwija w sobie usposobienie, które z czasem może przynieść takie same owoce, o ile nie zmieni swego postępowania. Duch cichości i pokory, który jest duchem wszystkich prawdziwych dziatek Bożych, jest wyraźnym przeciwieństwem do ducha wyniosłości, pychy i samousprawiedliwienia. Tylko duch pokory może być wysłuchany przez Boga i otrzymać odpowiedź pokoju, jak to zostało zilustrowane w wypadku celnika, w tak wyraźnym przeciwieństwie do Faryzeusza. To przywodzi nam na pamięć liczne słowa mądrości i przestrogi, aby mieć się na baczności przed zakradaniem się ducha pychy i próżnej chwały: “Przetoż trzeźwymi bądźcie i czułymi ku modlitwom", “Trzeźwymi bądźcie, czujcie" przed zasadzkami waszego przeciwnika diabła; “Albowiem powiadam... każdemu co jest między wami, aby więcej o sobie nie rozumiał, niżeli potrzeba rozumieć; ale żeby o sobie rozumiał skromnie"; “żeśmy w prostocie i w szczerości... na świecie obcowali" (1 Piotra 4:8; Rzym. 12:3; 2 Kor. 1:12). Tylko odurzenie się duchem tego świata pobudza do niedorzecznej chełpliwości, której człowiek o trzeźwym umyśle wstydziłby się; a takie odurzenie się jest obrzydliwe w oczach Bożych i niegodne nawet najsłabszych z Jego dziatek; albowiem każdy człowiek powinien rozumieć, że jeszcze wiele i to bardzo wiele brak mu doskonałości. Przeto chełpliwość jest tylko dowodem odurzenia się światowym duchem. Dla lepszego uwydatnienia swej nauki pod tym względem, nasz Pan zwrócił uwagę na piękną, nie udawaną prostotę dzieci jako przykład jakimi mają być ci co chcą wejść do królestwa Bożego. Jednak być dzieckiem w niewinności i w prostocie jest jedną rzeczą, a być dzieckiem w wyrozumieniu i rozwoju charakteru drugą; i my mamy być dziećmi w tym pierwszym znaczeniu a nie w tym drugim. W takim też względzie dzieci Boże nazywane są w Piśmie świętym “małymi" (Łuk. 17:2), a Apostoł Jan nazywa ich “dziateczkami". Oni mogą być podeszłymi w latach i siwowłosymi, lecz ich serca są młode i zachowały miłą prostotę dziecięcą. Z drugiej zaś strony, oni mogą być dojrzałymi w charakterze i wyuczonymi w mądrości Bożej, jak był Apostoł Paweł gdy powiedział: “Pókim był dziecięciem, mówiłem jako dziecię, rozumiałem jako dziecię, rozmyślałem jako dziecię, lecz gdym się stał mężem zaniechałem rzeczy dziecinnych". Ten sam Apostoł powiedział również: — “Bracia, nie bądźcie dziećmi wyrozumieniem, ale bądźcie dziećmi złością, a wyrozumieniem dorosłymi bądźcie". “Czujcie, stójcie w wierze, mężnie sobie poczynajcie, zmacniajcie się" — 1 Kor. 13:11; 1 1 Kor. 16:13. Prostota dziecięca zrozumiewa swoje potrzeby, przyznaje się do nich i prosi o miłosierdzie, a nie próbuje zwodzić sama siebie jakąś filozofią. Pod tym względem musimy pozostać “dziećmi", musimy nadal przyznawać się do własnej niedoskonałości, musimy przyznawać, że potrzebujemy miłosierdzia i nadal musimy ufać w drogocenną krew przelaną dla oczyszczenia nas od wszelkiego grzechu, o ile chcemy aby Ojciec Niebieski wysłuchał nas, był nam łaskawym i jeżeli nadal chcemy trwać w stanie “usprawiedliwienia" przed obliczem Jego. Zachęcamy również wszystkich, aby pamiętali na ważność modlitwy prywatnej, osobistej w “komorze", modlitwy rodzinnej czyli domowej, a także modlitwy wspólnej z domownikami wiary. Każda z tych jest ważną dla każdego biegnącego w tym niebieskim zawodzie i każda ma podstawę biblijną. Modlitwy te nie potrzebują być długie; zaprawdę, mało z modlitw wspomnianych w Biblii było takimi; lecz one muszą być szczere i z serca, a nie tylko modlitwami warg. Serdeczne modlitwy idą zawsze w parze z wysiłkami aby żyć zgodnie z tymi modlitwami; gdy zaś modlitwy warg są zazwyczaj w przeciwieństwie do żywego listu. Modlitwa bez odpowiednich starań aby żyć zgodnie z tą modlitwą, jest tym samym co wiara bez uczynków; jest martwą rzeczą, gorszą od nieużytecznej. Modlitwa jest potrzebna, nie aby zmienić Boskie plany, ale aby doprowadzić nasze serce do takiego stanu, abyśmy umieli odpowiednio przyjąć i ocenić błogosławieństwa, jakie Bóg obiecał i z przyjemnością daje Swoim dzieciom. To też nasze prośby powinny być tylko takie, co do których Bóg dał nam upoważnienie prosić i ich się spodziewać. Prośby nasze nigdy nie powinny być samolubne. Św. Jakub zaznaczył, że niektórzy proszą a nie otrzymują, bo źle proszą (niezgodnie z Boskimi zarządzeniami) aby to na samolubne rozkosze używali — Jak. 4:3. W. T. R-1972-1896 Na Straży 1/74 str. 7-8 Boże w Trójcy Świętej Jedyny, bądź miłościw mnie grzesznemu! Amen. Modlitwa grzesznika. Panie Boże, wiem, że moje grzechy są wielkie. Może większe, niż zdaję sobie z tego sprawę. Ale przecież Ty widzisz, że – jestem nie tylko. grzesnikiem, że sporo jest we mnie dobrego.Formuła spowiedzi to jeden z najważniejszych elementów sakramentu pokuty. To uniwersalny szablon, według którego powinna przebiegać rozmowa księdza z penitentem, czyli osobą przystępującą do spowiedzi. Powinien ją znać każdy, jednak formalnie egzekwowana jest jedynie w przypadku dzieci przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej. Przed przystąpieniem do spowiedzi należy zrobić rachunek Pokuty zaczyna się od wyznania grzechów, następnie następuje wyrażenie skruchy i mocne postanowienie poprawy, nawrócenie i na koniec zadośćuczynienie Bogu i katolik powinien raz w roku w okresie wielkanocnym przystępować do spowiedzi i przyjmować spowiedzi dzieci uczą się przed przystąpieniem do Pierwszej Komunii pierwszej spowiedzi dla dzieci komunijnych nie różni się zanadto od słów spowiedzi dorosłych. Inny jest natomiast charakter grzechów spowiadających się osób. Sakrament Pokuty to jeden z ważniejszych obowiązków, które powinien spełniać każdy dobry katolik. Pozwala on na uzyskanie łaski Boga i poprzez pokutę odpuszczenie grzechów, a tym samym uprawnia do przyjęcia Eucharystii. Zgodnie z prawem kościelnym do Sakramentu Pokuty należy przystępować przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym kiedy to przyjęcie Eucharystii jest obowiązkiem każdego katolika. Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego to sakramentalna i osobista droga wyznania grzechów, skruchy, nawrócenia i zadośćuczynienia. Aby Sakrament Pokuty mógł być ważny, powinny zostać spełnione następujące kroki: Rachunek sumieniaŻal za grzechyMocne postanowienie poprawySpowiedź szczeraZadośćuczynienie Panu Bogu i Bliźniemu. Wbrew niektórym opiniom spowiedź nie jest niczym strasznym, a tekst spowiedzi świętej za każdym razem jest bardzo podobny i ulec może jedynie niewielkim modyfikacjom. Dzięki temu, że regułka spowiedzi jest uniwersalna, sama spowiedź nie trwa zbyt długo. Jej czas zależy przede wszystkim od ilości grzechów, a także nauki księdza, przekazywanej w trakcie rozmowy w konfesjonale. Formułka do spowiedzi to między innymi jeden z elementów, które muszą przyswoić dzieci przystępujące do Pierwszej Komunii Świętej, jednak często zdarza się, że z biegiem lat zapominamy jak dokładnie powinna ona brzmieć. Problem dotyczy zwłaszcza osób, które do spowiedzi uczęszczają rzadko i nieregularnie. Dlatego warto sobie przypomnieć, jak się spowiadać. Jak brzmi formuła pierwszej spowiedzi świętej? Jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu uczniów szkoły podstawowej jest Pierwsza Komunia Święta. Z tym wydarzeniem wiąże się także Pierwsza Spowiedź Święta. Formuła, którą przyjmuje nie odbiega zbytnio od tej, która jest używana przez dorosłych. Największą różnicą jest fakt, iż formuła pierwszej spowiedzi św. zawiera informację, że dziecko przystępuje do sakramentu pokuty po raz pierwszy. Dla wielu młodych katolików spowiedź przed Pierwszą Komunią to bardzo stresujący moment, do którego przygotowują się przez wiele dni. Formuła pierwszej spowiedzi: Dziecko:Niech będzie pochwalony Jezus wieki wieków. imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. uczniem (uczennicą) klasy III. Do spowiedzi przystępuję po raz Pana Boga następującymi grzechami… (wymienia swoje grzechy)Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie serdecznie żałuję i obiecuję się poprawić, proszę o naukę, pokutę i rozmawia z dzieckiem, modli się i udziela tym czasie Dziecko powinno żałować za grzechy i bijąc się w piersi mówić:Boże, bądź miłościw mnie Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech Ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam Tobie grzechy w Imię Ojca i Syna, i Ducha Pana, bo jest jego miłosierdzie trwa na odpuścił Tobie grzechy, idź w zapłać. Następnie ksiądz puka, dając sygnał do odejścia od konfesjonału. Po zakończonej spowiedzi należy podejść przed ołtarz i podziękować Bogu za miłość i przebaczenie i odprawić zadaną pokutę. Formuła spowiedzi dla dorosłych Tak naprawdę treść spowiedzi dla dorosłych nie różni się zbytnio od tej, której uczą się dzieci przed Pierwszą Komunią Świętą. Słowa spowiedzi mają bowiem charakter uniwersalny. Największa różnica występuje w tym, jak należy przeprowadzić rachunek sumienia. Inne bowiem pytania powinni zadać sobie dorośli, a inne dzieci czy młodzież. Szereg przykładowych pytań dla każdej grupy wiekowej można znaleźć na stronach wielu parafii. Warto pamiętać, że zanim przystąpimy do rachunku sumienia należy również odmówić tą oto modlitwę: Wszechmogący i miłosierny Boże, oświeć mój umysł, abym poznał grzechy, które popełniłem,i odmień moje serce, abym szczerze nawrócił się do Twoja miłość zjednoczy mnie ze wszystkimi, którym wyrządziłem Twoja dobroć uleczy moje rany, umocni moją Duch Święty obdarzy mnie nowym życiem i odnowi we mnie miłość,aby w moich czynach zajaśniał obraz Twojego Syna,który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen. Tak naprawdę dopiero po szczerym rachunku sumienia można udać się do konfesjonału po rozgrzeszenie. A oto jak wygląda nowa formuła spowiedzi dla dorosłych: Penitent (osoba spowiadająca się):Niech będzie pochwalony Jezus wieki wieków. AmenPenitent żegnając się mówi:W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. również czyniąc znak krzyża zachęca do ufności w miłosierdzie Boże mówiąc:Bóg niech będzie w twoim sercu, abyś skruszony w duchu wyznał swoje rozpoczynając wyznanie grzechów:Ostatni raz u spowiedzi świętej byłem: tydzień, miesiąc, lata temu ….Pokutę zadaną Pana Boga następującymi grzechami: …Wymienia grzechy, przy ciężkich podając liczbę i okoliczności. Następnie kończy mówiąc: Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie serdecznie żałuję, postanawiam się poprawić, proszę o naukę, pokutę i zachęca penitenta do okazania żalu i przekazuje bądź miłościw mnie grzesznemu (Łk 18,13).Ksiądz rozgrzesza słowami:Bóg Ojciec Miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą, przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju, przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam Tobie grzechy, w imię Ojca, Syna i ducha ŚwiętegoPenitent:AmenPo udzieleniu pokuty ksiądz mówi:Wysławiajmy Pana bo jest jego miłosierdzie trwa na wiekiKsiądz:Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w puka w konfesjonał, dając sygnał do odejścia. Nie ma żadnego przepisu liturgicznego nakazującego całowanie stuły. Formuła spowiedzi dla dzieci Jak już zostało wspomniane, po Pierwszej Komunii Świętej treść spowiedzi dla dzieci nie różni się od tej dla osób dorosłych. Nieco inaczej wygląda jedynie przygotowanie do niej, bowiem w rachunku sumienia dziecko zadaje sobie inne niż dorosły pytania. Dla przypomnienia prezentujemy, jak powinna wyglądać regułka spowiedzi św. dla dzieci: Dziecko:Niech będzie pochwalony Jezus wieki wieków. imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. czyni znak krzyża i mówi:Bóg niech będzie w twoim sercu, abyś skruszony w duchu wyznał swoje uczniem klasy…,u spowiedzi ostatni raz byłem…,zadaną pokutę odprawiłem (lub nie – w tym wypadku należy podać powód), obraziłem Pana Boga następującymi grzechami:….Więcej grzechów nie pamiętam,serdecznie za nie żałuję,obiecuję poprawę i proszę o rozgrzeszenie, naukę i poucza, zadaje pokutę i rozgrzesza słowami:Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobąprzez śmierć i zmartwychwstanie swojego Synai zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów,niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna i Ducha Pana, bo jest Jego miłosierdzie trwa na odpuścił tobie grzechy. Idź w zapłać za spowiedź. Amen. Regułka spowiedzi dla młodzieży Jeżeli chodzi o starsze dzieci, regułka spowiedzi dla gimnazjum jest dokładnie taka sama jak dla młodszych dzieci lub dorosłych. Ponownie jedyną zmianą jaka następuje są pytania, które należy sobie zadać w ramach rachunku sumienia. Inne bowiem grzechy może popełnić nastolatek, a inne młodsze dziecko czy też osoba dorosła. Sama jednak formuła spowiedzi świętej dla młodzieży jest identyczna jak dla innych katolików i powinna obejmować: Rachunek sumieniaŻal za grzechyMocne postanowienie poprawySpowiedź szczeraZadośćuczynienie Panu Bogu i Bliźniemu. Formuła spowiedzi dla chrzestnych Bycie rodzicem chrzestnym to ogromny zaszczyt i dowód zaufania ze strony rodziców dziecka przyjmowanego do wspólnoty chrześcijańskiej. Aby w pełni uczcić ten dzień, warto aby rodzice chrzestni przed sakramentem Chrztu Świętego, ale też Pierwszą Komunią Świętą przystąpili do Sakramentu Pokuty. Choć w prawie kościelnym nie jest to jasno zaznaczone, wiele parafii egzekwuje konieczność spowiedzi przed podawaniem dziecka do Chrztu żądając przedstawienia podpisanej przez spowiednika karteczki. Tekst spowiedzi dla rodziców chrzestnych jest dokładnie taki sam jak każdej innej spowiedź, choć w jej trakcie można (ale nie trzeba) zaznaczyć iż jest to spowiedź przed sakramentem Chrztu Świętego. Ze względu jednak na fakt, iż rodzice chrzestni mają moralny obowiązek wspierać małego katolika w dalszym rozwoju, powinni oni uwzględniać to w wykonywanym w przyszłości rachunku sumienia. Oto kilka przykładowych pytań, które mogą sobie zadać katolicy, będący rodzicami chrzestnymi: Czy kocham Boga i stawiam Go na pierwszym miejscu w swoim życiu?Czy regularnie i z zaangażowaniem uczestniczę we Mszy św.?Czy jestem wdzięczny Bogu i rodzicom dziecka, że powierzyli mi rolę matki/ojca chrzestnego?Czy dbam o stały kontakt z chrześniakiem?Czy podczas obrzędu Chrztu Św. dziecka złożyłem szczere wyznanie wiary?Czy czuję się współodpowiedzialny za chrześcijańskie wychowanie dziecka?Czy modlę się za chrześniaka?Czy zachęcam dziecko do pogłębiania wiary przez podarowanie wartościowych książek?Czy nie gorszę dziecka swoim słowem, czynem, zachowaniem?Czy uczestniczę w ważnych uroczystościach w życiu chrześniaka (Pierwsza Komunia Święta, Bierzmowanie, ślub)?Czy pokazuję dziecku, że jestem dumny z bycia jego matką/ojcem chrzestnym?Czy nie zawiodłem zaufania chrześniaka?Czy rozmawiam z dzieckiem o Bogu? Czy nie wstydzę się wiary?Czy mam poczucie, że spełniam zobowiązanie złożone podczas Chrztu św. dziecka? Przebieg Spowiedzi Świętej Spowiedź to jeden z kluczowych elementów życia każdego katolika. Jak się spowiadać? W przypadku grzechów lekkich wystarcza spowiedź powszechna, która odbywa się w trakcie Mszy Świętej, natomiast gdy popełni się grzech ciężki, należy przejść przez pełen Sakrament Pokuty. Jak wygląda spowiedź pełna? Dla przypomnienia obejmuje ona pięć wymienionych już wyżej etapów. Przygotowaniem do spowiedzi jest rachunek sumienia, a niezbędnymi elementami sakramentu żal za grzechy i postanowienie poprawy. Dopiero, gdy spełnimy te trzy wymogi, możemy przystąpić do szczerej spowiedzi, która zazwyczaj wymaga wizyty w kościelnym konfesjonale, gdzie rozgrzeszenia udziela nam ksiądz lub zakonnik. Na koniec pojawia się konieczność zadośćuczynienia Panu Bogu i Bliźniemu poprzez wypełnienie żądanej przez kapłana pokuty. Bez tych spełnienia pięciu warunków sakramentu spowiedzi, będzie ona nieważna.
Czuł, że przestąpił przykazania Boże, że jest grzeszny i splamiony. Od otoczenia nie spodziewał się współczucia — spoglądano na niego z pogardą. Wiedział, że nie posiada żadnych zasług, którymi by się mógł pochwalić przed Bogiem i wołał, zwątpiwszy w siebie: “Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu”!boże bądź miłościw mnie grzesznemu
